Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2007

Θάνατος.....Αθάνατος....


Είναι φορές που αισθάνομαι πως τα γλαροπούλια
έχουν φύγει και δεν θα γυρίσουν μηδέποτε
Ταξίδι με βλέμμα ασάλευτο να κοιτούν το φεγγάρι

Μοιάζει ο χρόνος να πέθανε
και να μείναν μονάχα δυο μάτια
να κοιτούν τα λείψανα σαν αξιοθέατα

Μα για ποια αθανασία ψάχνουμε τόσους αιώνες?


"kk"

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

δεν ξέρω αν))))
δυο μάτια κι όχι επίγεια, απομεινάρια λειψάνων θωρρούν, κι αντιφέγγουν.

καλο σου βράδυ

kirki είπε...

~>mist:

Όταν το μαύρο γίνεται πιο μαύρο και
παίρνει πινέλα και apod;idei...μοιάζει η κόλαση τότε να αρχίζει...κι όλοι εμείς χορευτές σε καμβάδες μαύρους!

Κι όμως...αχτίδες ήλιου...κλέφτες αχτίδες διώχνουν τις σκιές...μη φοβάσαι...πάντα θα ξημερώνει!!!

"kk"

Ξημέρωμα Καλό!!!

Hliaxtida είπε...

Τα γλαροπουλια δεν ταξιδεύουν ποτέ νυχτα.. Κι όταν ταξιδεύουν κοιτουν τον ήλιο..Και κατω η θαλασσα δροσίζει τις σκέψεις τους..
Υπέροχο ..
Καλημερα να εχεις

kyriaz είπε...

Την αθανασία του να νικούσα για μια στιγμή μόνον...

Καλησπέρα kirki...

kirki είπε...

~>Hliaxtida:

Φοβάμαι μονάχα όταν τα γλαροπούλια παίρνουν της νύχτας το χρώμα!

ΚαληΣπέρα Μαρία...Σε ευχαριστώ!

kirki είπε...

~>kyriaz:

Μονάχα σαν πεθάνει ο χρόνος νικάς την αθανασία του!

ΚαληΣπέρα και σε σένα Γιάννη!

natasa είπε...

AΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΠΙΟ ΤΡΕΛΑ ΣΟΥ ΟΝΕΙΡΑ ΔΕΝ ΕΙΧΕΣ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙ !!!
ΚΑΙ ΝΑ ΞΥΠΝΑΣ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΕ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ!!!
ΟΤΑΝ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΧΑΘΕΙ ΚΑΙ ΦΥΓΕΙ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙΣ ΧΑΡΑ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΝΙΩΣΕΣ!!!

kirki είπε...

~>natasa:

ΚαληΜέρα γλυκούλα
Να νιώθεις πάντα έτσι ζουζού μου!

Φιλάκια πολλά!