.jpg)
Είναι φορές που αισθάνομαι πως τα γλαροπούλια
έχουν φύγει και δεν θα γυρίσουν μηδέποτε
Ταξίδι με βλέμμα ασάλευτο να κοιτούν το φεγγάρι
Μοιάζει ο χρόνος να πέθανε
και να μείναν μονάχα δυο μάτια
να κοιτούν τα λείψανα σαν αξιοθέατα
Μα για ποια αθανασία ψάχνουμε τόσους αιώνες?
"kk"
8 σχόλια:
δεν ξέρω αν))))
δυο μάτια κι όχι επίγεια, απομεινάρια λειψάνων θωρρούν, κι αντιφέγγουν.
καλο σου βράδυ
~>mist:
Όταν το μαύρο γίνεται πιο μαύρο και
παίρνει πινέλα και apod;idei...μοιάζει η κόλαση τότε να αρχίζει...κι όλοι εμείς χορευτές σε καμβάδες μαύρους!
Κι όμως...αχτίδες ήλιου...κλέφτες αχτίδες διώχνουν τις σκιές...μη φοβάσαι...πάντα θα ξημερώνει!!!
"kk"
Ξημέρωμα Καλό!!!
Τα γλαροπουλια δεν ταξιδεύουν ποτέ νυχτα.. Κι όταν ταξιδεύουν κοιτουν τον ήλιο..Και κατω η θαλασσα δροσίζει τις σκέψεις τους..
Υπέροχο ..
Καλημερα να εχεις
Την αθανασία του να νικούσα για μια στιγμή μόνον...
Καλησπέρα kirki...
~>Hliaxtida:
Φοβάμαι μονάχα όταν τα γλαροπούλια παίρνουν της νύχτας το χρώμα!
ΚαληΣπέρα Μαρία...Σε ευχαριστώ!
~>kyriaz:
Μονάχα σαν πεθάνει ο χρόνος νικάς την αθανασία του!
ΚαληΣπέρα και σε σένα Γιάννη!
AΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΠΙΟ ΤΡΕΛΑ ΣΟΥ ΟΝΕΙΡΑ ΔΕΝ ΕΙΧΕΣ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙ !!!
ΚΑΙ ΝΑ ΞΥΠΝΑΣ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΕ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ!!!
ΟΤΑΝ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΧΑΘΕΙ ΚΑΙ ΦΥΓΕΙ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙΣ ΧΑΡΑ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΝΙΩΣΕΣ!!!
~>natasa:
ΚαληΜέρα γλυκούλα
Να νιώθεις πάντα έτσι ζουζού μου!
Φιλάκια πολλά!
Δημοσίευση σχολίου