Φαντάζεσαι?

Φαντάζεσαι….

Φαντάζεσαι όλα αυτά τα χρώματα
Να ήταν για μας?

Η ματιά μου θα γιόμιζε φως
και
Η καρδιά μου θα ακολουθούσε τα βήματα σου
Και θα διαπερνούσες τους τοίχους μου

Ο καπνός του τσιγάρου μου
Θα ήταν για πάντα εξόριστος

Φιλιά άλικα,άπληστα

Φαντάζεσαι?


"kk"

Χρόνια Καλά.... Aδέρφι...!!!!

Η καρδιά σου να χτυπά
στον ρυθμό των βημάτων σου

Σαν κομήτης να διαπερνάς
Τους τοίχους

Η μοναξιά για πάντα εξόριστη
Από την ματιά σου

Και οι φλόγες του κορμιού σου
Ντυμένες με φιλιά!

Χρόνια Καλά Aδέρφι Orelia

Σε αγαπάω!


"kk"

Τα tattoo της ζωής μου...

Tattoo…

Ι

Κάποια έχουν πάρει τη θέση τους
Σε δέρματα ανθρώπινα

Δεν έχει σημασία το χρώμα τους,
Μήτε το σχήμα τους
Αλλά ούτε η θέση που έχουν απεικονισθεί

Ένα όμως έχασε τον δρόμο του….

Είναι το μόνο που έχει ιστορία…
Μάρτυρας,χρόνων που πέρασαν
…αδιάψευστος

Ένα tattoo που θυμάται καλά
Τα γκρίζα χρώματα
Το τρισκόταδο

Μονάχα που στην τελική
Αυτό που το tattoo κράτησε
Είναι το μελάνι του ….ίσως τον παραλογισμό
Και…
Άηχες κραυγές

Ίσως κάποια γλιτώνουν!!!!


"kk"

Υπό καθεστώς τρομοκρατίας!!!

Υπάρχει ένας τόπος στα ριζά του Ταϋγέτου όπου ένας άνθρωπος μπορεί να καλπάσει προς τον ήλιο που ανατέλλει.

Ένας τόπος όπου φλέβες κοραλλένιες χαράζουν μονοπάτια προς το βουνό και λευκοί βράχοι υψώνονται να συναντήσουν τον απέραντο γαλανό ουρανό.

Ένας τόπος που η ατμόσφαιρα είναι καθάρια,γιομάτη αρώματα από έλατα που στέκονται περήφανα και καλωσορίζουν όλους όσους φτάνουν μέχρι εδώ.

Μια γη πλούσια σε βλάστηση,πανέμορφες πηγές,πλούσια κουλτούρα.
Συνάμα μια γη γιομάτη θλίψη.

Ένα χρόνο πριν…

Η ημέρα ξύπνησε καθάρια.
Τίποτε δεν μαρτυρούσε το κακό που πλησίαζε απειλητικά.
Ξαφνικά ήχοι καμπάνας….όχι γιορτή δεν ήταν….κάτι κακό είχε συμβεί κι ο παπάς μας ειδοποιούσε.

Μαζευτήκαμε όλοι στην πλατεία….μια ματιά στον ουρανό έφτασε να μας πει τι συμβαίνει…..μαύρα σύννεφα σκίαζαν τον ήλιο….η ανάσα δύσκολα έβρισκε τον δρόμο της.
Δύο πύρινα ποτάμια πλησίαζαν τη γη απειλητικά.Ένα από τον Βορά κι ένα από τον Νότο.
Βρεθήκαμε στη μέση και για λίγο απλά περιμέναμε την καταστροφή.
Ο χρόνος σταμάτησε!!!

Την σιωπή την έσπασε η φωνή ενός γέροντα….
-Τι καμαρώνετε ορέ….ελάτε να σώσουμε τον τόπο μας!

Όμως μια χούφτα άνθρωποι και λίγα μέτρα λάστιχο τι μπορούσαν να κάμουν!
Οι ώρες περνούσαν και μαζί με την φωτιά πλησίαζε και η νύχτα…κι όλοι εμείς σχεδόν θεατές στην καταστροφή που ερχόταν!

Ώρες μετά ήρθε ένα πυροσβεστικό με δυο άντρες….ήταν η πρώτη φορά που άντρας έπεφτε στα πόδια μου λιπόθυμος .
Αφού ταΐσαμε τους εξαντλημένους πυροσβέστες ξεκινήσαμε πάλι την άνιση μάχη με την φωτιά….ακόμα και ο αέρας σύμμαχος της σφάνταζε!

Οι ώρες περνούσαν δραματικά κι εμείς μικροί να αντιμετωπίσουμε το κακό!
Κι όμως οι Θεοί είχαν αποφασίσει….ο αέρας κόπασε κι εμείς καταφέραμε να σώσουμε την γη μας με λίγες απώλειες.

Σήμερα…

Σήμερα ζούμε υπό καθεστώς τρομοκρατίας περιμένοντας την φωτιά….Αυτή τη φορά όμως είμαστε έτοιμοι….περιπολούμε τη γη μας σαν στρατιώτες,αγοράσαμε το δικό μας πυροσβεστικό όχημα…..έτοιμοι για μια μάχη που ελπίζουμε να μη χρειαστεί να δώσουμε!!!

Σήμερα παρακαλούμε να κοπάσει ο αέρας!!!

"kk"

υγ: KαληΜέρα σε όλους!!!!

KαλοΚαίρι....

Νύχτες γιομάτες απεραντοσύνη
Καλοκαιρινές

Θάλασσα και αεράκι βραδινό
γεύση ελευθερίας
Έρωτας άδεντρος

Παρθένες αμμουδιές
Πεύκα και σκιές από θύμισες
Όνειρα ντυμένα στα γαλάζια,
Ξαπλωμένα σε βότσαλα άσπρα

Ψυχή που φτερουγίζει
Σε νυχτερινό ουρανό
Ψίθυροι κυμάτων
Που ξεψυχούν αφρίζοντας στην ακρογιαλιά.

Οι ήχοι της καρδιάς
Γίνονται ένα με αυτούς της φύσης
ευρυθμία

Νύχτες καλοκαιρινές
Που σε αφήνουν
Να αντικρίσεις την ζωή σου
Σαν γενεσιουργός

Μικρός Θεός ικανός να ξαναχτίσεις
Τον ίδιο κόσμο από την αρχή

"kk"

1) Ο υπολογιστής μου λέει πως η ώρα είναι 11:12μμ κι εγώ είμαι ακόμα στο γραφείο μου.

2) Mια μέρα που ξεκίνησε από τις επτά το πρωί…ίδια με όλες τις προηγούμενες

σχεδόν….και λέω σχεδόν γιατί σήμερα τα κατάφερα εκεί που οι άλλοι (συνεργάτες)είχαν αποτύχει.Ο πελάτης υπέγραψε το συμβόλαιο…τα κατάφερα η ξανθιά!!!

3) Το μεσημέρι το γιόρτασα κατά πως μου έπρεπε…ένα ποτήρι κρασί στο χέρι
και βόλτα στη θάλασσα…το χαμόγελο δεν έφυγε στιγμή από τα χείλη μου

4) Τελείωσε το διάλειμμα μου …σε δέκα λεπτά έρχεται ο δήμαρχος για να
Τσακωθούμε!

Ουφ …σχεδόν όλο το 24ώρο μου κύριε Sotiris K J))
Βρες το ψέμα μου χαχαχαχαχαχαχα!!

Φιλιά πολλά!!!!

"kk"

Μίλα μου…

Μίλα μου για λιακάδες
Μίλα μου με τα μάτια
Με σιωπές
Με τα χέρια μακριά από το κορμί

Μίλα μου λόγια χαράς
Λόγια γιομάτα καλοκαίρια
Ελιές,αμπελώνες,θάλασσες

Μίλα μου με την γλώσσα
που για έρωτα φτιάχτηκε
Πες μου τα πάντα και τίποτα
Όσα όλα κρατάς για μας

Μίλα μου για ταξίδια
Στους ωκεανούς
Ταξίδια αστρικά
Δείξε μου πως λένε
Σ΄αγαπώ

Ίσως να μην έχουν τελειώσει τα ταξίδια
Ίσως τα όνειρα να είναι ακόμα εδώ
Ίσως τα πλοία να μην ξεκίνησαν ακόμα
Ίσως ο έρωτας να μην έχασε τον δρόμο του

"kk"

Καθότι και σήμερα...Σάββατο!

Για το αδέρφι μου Orelia



Τι λες θα χωρούσε σε μια γωνίτσα στο σπίτι σου?

Tιμή μεγάλη θα ήταν για μένα να ξέρεις!

Φιλια
και
Φιλια

IδιοΓραφοΝ....

Το κάλεσμα το βρήκα πρωί-πρωί από το αδέρφι μου Οrelia
ένα κείμενο γραμμένο ιδιόχειρο με χαρτί και μολύβι ή στυλό
φωτογραφημένο ή σκαναρισμενο αντί για post,
ηλεκτρονική ήτοι μορφή γραφής σκέψεων..
και για να γίνεις μέλος της σκανταλιάρικης ομάδας που σκαρφίστηκε το παιχνίδι
να γράψεις την διεύθυνση link http://autographcollectors.blogspot.com/,
αφού καλέσεις 4-5 ακόμη συνοδοιπόρους στην ..έκθεση...

Πάντα μου δυσκολευόμουν όταν έπρεπε ιδιοχείρως να γράψω κάτι….
Θυμάμαι τους δασκάλους μου να επαινούν την μαθήτρια και ταυτόχρονα
Να λένε τα γράμματά μου ορνιθοσκαλίσματα….

Προσπάθησα….!!!!

Με την σειρά μου θα καλέσω τους:

mist ....
Γωγώ Πακτίτη ....
Βασίλη ....
Μαρία Νικολάου και...
SUN W KNIGHT

Καθότι εχθές ήταν Σάββατο....

θέλω να πιω απ'το φιλί σου
νερό τρεχούμενο πηγών του παραδείσου
θέλω να γίνω πρίγκηπισσά σου
και ταξιδιώτης στις κοιλάδες της καρδιάς σου

θέλω ν'ακούσω την καρδιά σου,
κάθε τραγούδι που ακούς στα όνειρά σου
θέλω να μπω μες το μυαλό σου,
σε μια βαρκούλα και να δέσω στον γιαλό σου

θέλω να δω με την ματιά σου,
στου δειλινού το φόντο ν'ανεμίζουν τα μαλλιά σου
θέλω να γίνω η ψυχή σου
η τελευταία λέξη που θα λες στην προσευχή σου

θέλω στον κήπο μου να περπατήσεις
και του κορμιού σου τα αρώματα ν'αφήσεις
ένα λουλούδι να φιλήσεις
να το μυρίσω και ξανά να με μεθύσεις
.

"kk"

Πάσχα...

Να κυλούν στις φλέβες σας ποτάμια από φως Όνειρα να φυτρώνουν στις άκριες των χειλιών σας Καλή Ανάσταση σε όλους! "kk"

ΤαξίΔι...

Mια λέξη Mια σκέψη Ένα θέλω και... Εγεννήθη ταξίδι Μα το μαγικό είναι να έχεις ένα ταξίδι κι απλά να το ταξιδεύεις!!! "kk"

Ανυπαρξία....

Κάθε που η νύχτα λαχαίνει
Μια μυστήρια ερημιά απλώνει τα πέπλα της
Και με τυλίγει
Διάφεγγη μοναξιά…
Μα όχι άχροη

Αποζητώ μικρά κομμάτια σου στους τοίχους
Σχήματα που καμιά γραμμή τους δεν εμπρέπει
Ώστε να σε βρω

Μοιάζουν βρώμικα
Σα να τα κατέστρεψαν ακροδάχτυλα δύσμορφα
Και κοράκια τα κρατούν μακριά μου με νύχια γαμψά

Ζητιάνα
Με κουρέλια άγδυτη
Προσπαθώ να αρπάξω με χέρια απλωμένα
Ότι καταφέρω να βρω

Θα χαθώ...
Θα σκεπαστώ με αντάρα
Και θα σβήσω τον χρόνο

Άσχημα σημάδια αφήνει η φωτιά!


"kk"

Βυθίσεις...

ύδωρ και άλας
αγλύκαντα τα χείλη
προσανάβαση


βήματα βαριά
βυθός και βαρυθυμιά
θαμπή χαρά


έδαφος σαθρό
με τραβά σιμά του
αιτώ ανάσα

"kk"

Θεών ευδαιμονία...Αγγέλων άλγος

Ήρθες κι απόψε ξαφνικά
με το σύννεφο το ίδιο
εκείνο που κρυφά ειχες κλέψει
απ'τους αγγέλους
δεν κατηγορήθηκες μα ζήλεψαν
Δεν θα μπορούσαν να φανταστούν πως το μέσο για την μετουσίωσή τους,
ήταν πια η άμαξα του Απόλλωνα


Βλέπω όσα απλόχερα θυσίασες στον βωμό του ονείρου μου,
επιβλητικά υψώνονται πίσω απο τις διάφανες αυλαίες των ματιών μου
Σιωπηλό ονειροπόλημα,
μια δυναστεία των ρόδων,
αρμένισμα στην αυλή των θεών μια Κυριακή
αγγελόμορφο τοπίο,εικόνα άγια πίσω απ τα βλέφαρα ενος μωρού


Χρυσή αντάυγεια που συνοδεύει κάθε άστρο
Παντός θρόνου αμφίεση,
κάτω απο μεγαλοπρεπή στέμματα
Εσυ που έγινες ο αγγελιοφόρος
φτερά αγγέλων και θεών ιμάτιο...
θεών ευδαιμονία...αγγέλων άλγος

Ηλιογέννητο μενταγιόν σ'ευχαριστώ
για κάθε σκοτάδι που λάμπρυνες

Ο Πόνος που γίνεται Δύναμη !!!

Η χθεσινή μου νύχτα ήταν όλη γιομάτη από τον Πέτρο….
Ήθελε βλέπεται να μοιραστεί την «καινούργια ζωή του»


Αποφάσισα λοιπόν να σας τον συστήσω….με τον ίδιο τρόπο που έκαμα σε άλλον χώρο καιρό πριν.



Η πρώτη μου συνομιλία στο διαδίκτυο δεν ήταν σε τούτον τον χώρο,μα αυτό δεν έχει σημασία.
Ένα ψευδώνυμο που έκρυβε πολλά... "Φευγάτος"
Δυσανασχέτησα γιατί έγραφε με κεφαλαία γράμματα και αργούσε πολύ να μου απαντήσει.
Τον καληνύχτισα...πήρα και την δική του καληνύχτα κι αυτό ήταν.Βλέπετε πίστεψα ότι δεν άξιζε μήτε τον χρόνο μου,μήτε την υπομονή μου.


Μέρες μετά μου ξαναμίλησε,είχε τον χρόνο να μου γράψει ότι τον λένε Πέτρο και πως ζει στα Ιωάννινα.
Αυτή τη φορά στάθηκα για λίγο...βλέπεται τα Ιωάννινα ήταν για μένα μια πόλη που δεν είχα επισκεφτεί ποτέ.
Πάντα σκεφτόμουν ότι ήθελα να πάω πριν γύρω να κοιμηθώ.
Που να'ξέρα ότι ετούτη η πόλη θα φιλοξενούσε κάποια Χριστούγεννά μου και κάποιες από τις Πασχαλιές μου.


Ο Πέτρος(Φευγάτος) ήθελε να μάθει πράγματα για μένα,την οικογένεια μου,την πόλη μου,τις σπουδές μου.
Στις σπουδές μου στάθηκε πιο πολύ...αναρωτιόμουν γιατί μα βλέπετε βαρέθηκα ακόμα μια φορά να περιμένω τις απαντήσεις του.


Την επόμενη έλαβα ένα e-mail του.
Από τις πρώτες αράδες συγκλονίστηκα.
Αυτός που εγώ δεν μπορούσα να περιμένω,έγραφε με τα πόδια...Αυτός που με ρωτούσε για το σχολειό μου,δεν πήγε ποτέ...Αυτός που μονάχος του πάλευε για όσα εγώ θεωρούσα δεδομένα,ήταν καθηλωμένος σε ένα κρεβάτι!
Έπασχε από –προϊούσα μυϊκή δυστροφία τύπου Dusen-.
Μια ασθένεια που δεν την είχα ακούσει ποτέ πριν.


Τον ρώτησα αν μπορεί να μιλήσει στο τηλέφωνο…σχεδόν άκουσα την χαρά του…
Την επόμενη ημέρα μου έγραψε το τηλέφωνό του και μου ζήτησε να μιλήσω πρώτα με την μητέρα του.Όπως κι έγινε.
Φωνή κουρασμένη μα γεμάτη καλοσύνη.
Καλοσυνάτα μου είπε πως αν μονάχα η περιέργειά μου με οδήγησε στο να τηλεφωνήσω,θα είναι καλύτερα να μην μιλήσω στον Πέτρο.
Υποσχέθηκα πως δεν θα χαθώ….και είπα πως είχα ανάγκη,ίσως πιο μεγάλη από τον γιο της,να του μιλήσω.


Ένα γέλιο ήταν όλη του η φωνή…ένα ευχαριστώ τα λόγια του.
Του είπα τότε πως τα ευχαριστώ είναι όλα δικά μου.


Έτσι περνούσαν οι μέρες…όταν η ώρα έφτανε δέκα το πρωί όπου κι αν ήμουν μιλούσα με τον Πέτρο στο τηλέφωνο.
Σε κάποιο τηλεφώνημα μου είπε πως μάλλον πρέπει να πάω να τον δω γιατί αυτόν τον πονούσαν τα πόδια του.


Την επόμενη ξεκίνησα για την πόλη που ονειρευόμουν από μικρή.
Μα η πόλη πια δεν είχε σημασία….


Με υποδέχτηκε μια Κυρία!
Δεν σας κρύβω πως όταν αντάμωσα τον Πέτρο,δεν μπόρεσα να κρύψω το σοκ που έπαθα.
Ένα νέο παλικάρι ξαπλωμένο σε ένα κρεβάτι γεμάτο το κορμί του καλώδια!
Θε μου!!!


Σας αφήνω είπε η μαμά του…της είπα πως θα μείνω εκεί 2 μέρες κι αν νομίζει πως δεν θα κάνω κάτι που θα βλάψει τον γιο της μπορεί να φύγει,να κάνει όσα δεν μπορούσε όταν ήταν μονάχη της.
Με κοίταξε για λίγο…έσκυψε και φίλησε και τους δύο μας κι είπε πως πάει να πιει έναν καφέ…είχε χρόνια να πιει καφέ με την φίλη της.


Έτσι λοιπόν αυτοί οι δύο τους έγιναν μέλη της οικογένειας.
Περάσαμε τα Χριστούγεννα που ήρθαν μετά την πρώτη συνάντηση μαζί τους.


Ο Πέτρος όμως είχε ακόμα μια φίλη που κι αυτή ερχόταν από Αθήνα για να τον δει.
Μαζί της λοιπόν άτυπα κανονίστηκε να μοιράζουμε τον χρόνο μας και τις γιορτάδες με τον Πέτρο,την μαμά του και τις οικογένειές μας.


Έτσι περνούσαν τα χρόνια…ο Πέτρος μας περίμενε…κι εμείς ξεκουράζαμε λίγο την μαμά του.


Το όνειρο του Πέτρου ήταν να γράψει ένα βιβλίο…ένα βιβλίο που αφιέρωσε στον αδερφό του που έφυγε με την ίδια ασθένεια και στην μάνα του…!!!


Ναι το έγραψε το βιβλίο και με την βοήθεια φίλων εκδόθηκε.

-Ο Πόνος που γίνεται Δύναμη-


Ο Πέτρος σε τούτο το βιβλίο γράφει πως η ζωή είναι ωραία!!!
Έγραψε για όσα έζησε …για την μοναξιά του!


Ετούτοι οι στίχοι που μεταφέρω ήταν τα λόγια του τις πιο πολλές φορές…


Απαρηγόρητος τριγυρνώ στους θολούς δρόμους
Έχοντας για συντροφιά τη μοναξιά και φορώντας για καπέλο
Το ξεθωριασμένο φωτοστέφανο ενός Αγίου
Που έκλεψα από ένα ερημικό ξωκλήσι


Γιατί από αύριο θα κοιμάμαι κάτω απ’ένα χωματένιο ουρανό
Μες σ’ένα οριζόντιο σπιτάκι που ούτε κι αυτό θα’ναι δικό μου,
Γιατί εγώ στον κόσμο αυτό τίποτα,τίποτα δεν είχα δικό μου
Όλα τα’χα με νοίκι,και τον ήλιο και τον ύπνο και τη ζωή


Κι όχι δεν ήταν μονάχα ετούτες οι λίγες αράδες …ετούτες οι αράδες ήταν λίγες από τις μνήμες μου….Πονάω…πέρασε καιρός μα πονάω…πονάω για το άδικο,για το γρήγορο φευγιό του Φευγάτου…πονάω μαζί με κείνη την Μάνα!!!!


Και όχι δεν θα σας ζητήσω συγνώμη για την στεναχώρια που μεταφέρω -σε όσους διαβάσουν το κείμενο-.
Ο Πέτρος ήταν παιδί όλων μας!!!


"kk"

Γενέθλεια μελαγχολία...

Πηγή Καφετζοπούλου


"...Κι από τότε, έλεγε πως όταν έχεις αγαπήσει κάτι,

θες μόνο το καλό του,και όπου κι αν βρίσκεται στην πραγματικότητα για σένα,

δεν μπορεί να πάει πιο μακριά από την καρδιά σου. "



Πεθαίνουν οι άνθρωποι Θεέ μου
Πεθαίνουμε νέοι
Ίσως μιας Κυριακής το πρωινό
Με τον ήλιο να λάμπει
Με τα γιούλια ανθισμένα
Και φωνές μικρών παιδιών στους δρόμους

Ένας Μάρτης ντυμένος στα άσπρα!!!

"kk"

Κάποτε θα ανταμώσουμε Πηγή !!!

Ερωτικό...!

Ντύθηκε η ζωή
Στα κόκκινα
Ένταση

Πρόσκληση ομορφιάς
Μαγείας πρόκληση
Ωραιότητα

Χτυπά η καρδιά δυνατά
Ντυμένη μυστικά ανομολόγητα
Μονόλογος

Ερώτηση και ερωτισμός
Στόχευση με δόρυ ασημένιο
Στόχος

Μυστικά σε μέθης χορό
Σε χρόνο μέλλοντα
Φως

Ξεχείλισε η σελήνη
Σταφύλι ώριμο
Φωτιά

"kk"

Όνειρα....

Σκέψου…
Περπατάς σε στενορύμια
Το ένα διαδέχεται το άλλο
Μικρός λαβύρινθος

Ωστόσο
Το μυαλό δεν ακολουθεί
Το σώμα περπατά μονάχο του
Πετάει με τα χρώματα του ουρανού
Και τις μουσικές που αέναα χαϊδεύουν

Καμιά σημασία αν η θάλασσα είναι μακριά
Νιώθεις στα δάχτυλα των ποδιών σου το γαλάζιο νερό

Τι κι αν το άλλο μισό
Βρίσκεται χιλιόμετρα μακριά
Χορεύεις μαζί του
Σε μουσικές από την ορχήστρα ονείρου
Που άρχισε ...

"kk"

Είμαστε λίγοι….

Το θωρώ πως λίγοι είμαστε
Λίγοι….εμείς που κάνουμε όνειρα
Λίγοι….εμείς που αποζητάμε τα περισσότερα
Λίγοι….εμείς που για τα μεγαλύτερα πασχίζουμε

Κι όμως…

Πρέπει να γίνουμε πιο πολλοί
Και
Πιο πολλοί…να γίνουμε όλοι

Να αγωνιστούμε
να πετάξουμε
να απαλλαγούμε από τα καλούπια που μας φόρεσαν

Τι κι αν κίνδυνοι ενεδρεύουν
Να πετάξουμε
Να ελευθερωθούμε
Και πάνω απ’όλα
Να βγούμε από την σιωπή

"kk"

! ! ! .....

Τελικώς......

Επε(ι)ζησα(με) !!!!!

Απομονωτήριο

Χαρτί και μολύβι
Πριν κλείσουν οι πόρτες
Και αφεθώ στο σκοτάδι

Μια μυγδαλιά ολάνθιστη
Και στο ψηλότερο ροδάμι
Μια θηλιά από σχοινί χοντρό

Σαν ξημερώσει ας μην κόψουν το δέντρο!!!

Σκέφτομαι πως θάνατος χειρότερος
Είναι αυτός που διενεργείται
Από τα μέσα προς τα έξω

"kk"

Mπορούμε...

Δεν θα έπρεπε να αναρωτιόμαστε για όλη αυτή την "κατάντια"
Τα σημάδια είχαν κάμει την εμφανισή τους χρόνια τώρα.
Απλά κάποιοι από εμας αρνιόμασταν πεισματικά να τα δούμε.
Και αρνιόμασταν γιατί δεν θέλαμε,δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι ο κόσμος μας μπορεί
να είναι μόνον έτσι.

Ανέκαθεν υπήρχαν παππάδες που πατούσαν τα ράσσα τους,ανέκαθεν υπήρχαν δικαστές που ήθελαν
πιό πολλά,πέραν του μισθού τους...

Θυμάμαι σε μια δίκη με επιφανή δικηγόρο σε υπηράσπισης ρόλο....κάθε που απευθυνόταν
στον πρόεδρο του δικαστηρίου να του δείχνει ένα-ένα τα δαχτυλά του.
Μου πήρε ώρα μέχρι να συνηδητοποιήσω ότι κάθε δάχτυλο είχε την μορφή ενός εκκατομυρίου...

Έπαψα να ακούω τον δικηγόρο (άλλωστε τα δάχτυλα μιλούσαν),κοιτούσα μόνο τα δάχτυλά του.
Αναρωτιόμουν αν του φτάσουν τα δάχτυλα των χεριών του!
Στάθηκε τυχερός,δεν χρειάστηκε να ξυποληθεί....στα 8 δάχτυλα το πρόσωπο του προέδρου
της έδρας χαμογελάσε!

Ικανοποιήμενος ο δικηγόρος...κέρδισε ακόμα μια υπόθεση,ακόμα ένα παράσημο
για το ενεργητικό του!

Θυμάμαι όμως και το πρόσωπο εκείνου του ταλαίπωρου,που είχε χάσει όλο του το βιός
και δεν είχε "δάχτυλα"πλέον.
Άντε τώρα να πείσεις αυτόν τον άνθρωπο πως τα "δάχτυλα" δεν κάνουν κουμάντο,δεν διαχειρίζονται
ζωές και υπολήψεις.

Την λύση για όλη αυτή την κατάντια την ξέρουμε όλοι....κόβουμε τα "δάχτυλα"
Σίγουρα υπάρχει τρόπος,φτάνει να το θέλουμε.

Όλοι μαζί μπορούμε να αντισταθούμε σε αυτούς που θέλουν να μας πείσουν ότι ο κόσμος μας νοσεί,
μπορούμε να αντισταθούμε σε αυτούς που προσπαθούν να μας κλέψουν τα ιδανικά μας,τις αξίες μας,
τα πιστεύω μας,την τιμή μας,την πίστη μας,τα όνειρα μας….

"kk"

Λήθη....η....Λίθοι

Όταν απάντηση δεν προσδοκάς
Μοιάζει να πνίγεσαι σε έναν απέραντο μονόλογο

Στάχτη χρυσή
Πάνω σε φύλλα σιωπής

Περίπατος σε δάση γιομάτα
Λιοντάρια νεκρά
Όργια και όρνεα
Γιορτή σκιών

Χίμαιρα η υπερβασία

Όποιος πόνο δεν νιώθει…είναι ανάπηρος

"kk"

σΕλήΝη

Κρεμάστηκα απόψε από την σελήνη μου
θέλησα να αφουγκραστώ τις δονήσεις του κορμιού σου
Πανικοβλήθηκα


Aγκύλια από ρόδα
μάτωσαν την σάρκα μου
Βοήθεια


Ασημιές κλωστές σε κρατούσαν στο κενό
Aιώρηση


Αιμάτινη λίμνη μαρτυρά την αλήθεια (μου)
Απαντοχή

"kk"

Ανυπαρξία…

Κρύο κι απόψε
Θύμωσε ο ουρανός
Όλοι ζωντανοί
Κι εγώ ζωντανή


Κονίστρα ντυμένη πλουμίδια και ξύλα κανέλλας
Να μισηθώ σαν τον χειρότερο εχθρό
Να αγαπηθώ σαν λάμψη


Χορός στημένος τώρα πια
Χορός θανάτου η έρωτα
Και γύρω οι αντοχές…
η δική μου και η δική σου!


Κλείσε τα φώτα να με δεις!

"kk"

Κονσέρτο για βιολί....

Αφή

αγγίγματα απαλά σαν χνούδι...

Ήχοι που μόνο οι σιωπές μπορούν να δώσουν...

Τα μάτια σου μοιράζονται τις εικόνες...

Τα χέρια περπατούν σε όμορφους δρόμους...

Το ένα κορμί να νοιώθει την ύπαρξη του άλλου...

Μυρωδιές διάχυτες γύρω...

"kk"

Οπτική...

Μια σκοτεινή και θυελλώδη νύχτα,ένα πολεμικό πλοίο επέστρεφε στο λιμάνι έπειτα από μια εκπαιδευτική αποστολή.

Η θάλασσα ήταν φουρτουνιασμένη και η ομίχλη προκαλούσε μειωμένη ορατότητα.

Γι'αυτό ο καπετάνιος παρέμεινε πάνω στη γέφυρα για να σιγουρευτεί ότι όλα πάνε καλά.

Μόλις σκοτείνιασε,ο παρατηρητής ανέφερε:

"Φαίνεται κάποιο φως στη δεξιά πλευρά της πλώρης".
"Είναι σταθερό ή κινείται προς την πρύμνη?" ρώτησε ο καπετάνιος.
"Σταθερό,καπετάνιε" απάντησε ο παρατηρητής,πράγμα που σήμαινε ότι το πλοίο βρισκόταν σε τροχιά σύγκρουσης.

Ο καπετάνιος έδωσε εντολή στον σηματωρό:"Στείλε σήμα στο πλοίο:είμαστε σε πορεία σύγκρουσης,σας συμβουλεύω να αλλάξετε την πορεία σας κατά είκοσι μοίρες."

Η απάντηση ήταν:"Συμβουλεύω εσάς να αλλάξετε πορεία κατά είκοσι μοίρες."
Ο καπετάνιος είπε:" Στείλε το ακόλουθο σήμα:"Είμαι πλοίαρχος,αλλάξτε πορεία κατά είκοσι μοίρες."
Η απάντηση ήταν:" Είμαι ναύτης δεύτερης τάξης,συμβουλεύω να αλλάξετε πορεία κατά είκοσι μοίρες."

Ο καπετάνιος αρκετά ενοχλημένος,έδωσε εντολή για το εξής μήνυμα:"Eίμαι φρεγάτα.Άλλαξε πορεία κατά είκοσι μοίρες!"
Ήρθε η απάντηση:"Είμαι φάρος."
............

Αυτό είναι μία αλλαγή οπτικής γωνίας.Η πληροφορία "Είμαι φάρος" άλλαξε την οπτική γωνία του καπετάνιου.
Πάντα μπορούμε να γίνουμε επιδεκτικοί σε νέους τρόπους αντιμετώπισης των πραγμάτων.

"kk"

Ερωτικό...

Αιώνιε αγαπημένε

μες τον ουρανό του νου μου το γέρσιμο

σε κοιτω να τρέχεις

στης σιωπής τα λόγια

φως που εξέχεις

Στεναγμός που καίει

μες τα σύννεφα το πρόσωπό σου πλέει

μένεις κι όταν φεύγεις

στου μυαλού τις χώρες ταξιδεύεις...!!!

"kk"

Λίγες σταγόνες από την θέα μου...

Σήμερα έφυγα πολύ νωρίτερα από το γραφείο...έτσι μετά από μια βόλτα στην θάλασσα γύρισα σπίτι.


Με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι,αφήνομαι να γιομίσω χρώματα.




Τέσσερις η ώρα κι η θάλασσα βάφεται χρυσή...



Σουρούπωσε...νιώθω την καρδιά μου να κρέμεται εκεί ψηλά....



Σχεδόν νύχτα....χρώματα που ζωγράφου χέρι θα τα ζήλευε...


Η νύχτα σκέπασε την πόλη....ΚαληΝύχτα Σας!

.......

Γεμάτο το μυαλό θαλασσοπούλια
Η καρδιά μου γιομάτη θάλασσα
Άγκυρα δεν υπάρχει...χάθηκε!

"kk"

Χρονιά....Καλή!!!!

Ένας καινούργιος χρόνος.
Τι μας περιμένει?
Τι θα μας φέρει?
Όνειρα
Φιλοδοξίες
Έρωτες
Αινίγματα……


«Τάσος Λειβαδίτης»



Kαλή Χρονιά σ'εσένα,σ'εσένα,σ'εσένα.....σε όλους!

Οι παραλίες σας να μην ερημώσουν ποτές
Και
Οι καρέκλες των καφενειών σας να μην αδειάσουν μηδέποτε!


Ένα αμπάρι γιομάτο όνειρα.

Ας πιούμε στις καινούργιες αρχές!

"kk"