Η άλλη...Όψη!!!

Δυό όψεις
H άλλη πλευρά του φεγγαριού


Οι άνθρωποι διστάζουν...
Φόβος...
για την ματιά
στην άλλη όψη!


Η νύχτα βαριά
άραγε ποιό χρώμα είναι κείνο
που θα δείξει την νύχτα ακόμα πιό νύχτα...


Η ζέστη γίνεται αφόρητη κάποιες φορές
Και οι άνθρωποι ανίκανοι
να δροσίσουν τις νύχτες τους!


Η γη πάντα γύριζει
και το φεγγάρι είναι πάντα εκεί!
Μονάχα οι άνθρωποι...κάποιοι άνθρωποι
φοβούνται να κοιτάξουν...
και προσπαθούν μάταια να πείσουν
πως τίποτε δεν συμβαίνει
στην άλλη πλευρά!


"kk"

Σάββατο...

Τις ώρες τις πολύ πρωινές του Σαββάτου
συνήθεια το'χω να ξυπνώ νωρίς!


Αφουγκράζομαι την σιωπή
φορώντας τα καλά μου!


Γυρεύω τόπους μαγινούς,ονειρεμένους
ταξίδια του νου!


Τόπους γιομάτους χιόνι
άσπρο χιόνι σαν κάποιες άσπρες ψυχές!


Τα πρωινά του Σαββάτου...ναι...
στάλα βροχή δεν πέφτει!


"kk"

Νύχτες....

Φοβάμαι τις νύχτες....


Είναι κάποιες νύχτες που δεν θέλω να έρχονται.


Μιλώ για κείνες τις νύχτες που οι σιωπές μιλούν τόσο πολύ!

...για κείνες τις νύχτες που κάμουν τις σκέψεις ίδιες με το χρώμα της.


Φοβάμαι τη νύχτα κραυγάζω....
Eίναι οι ώρες της εκείνες που το κορμί αναπαύεται,

μα το μυαλό δεν μπορεί.

Και έρχονται σκέψεις χιλιάδες κι όλες φωνάζουν γιατί?


Χιλιάδες γιατί κυριαρχούν στην σκέψη μου μα ποτέ δεν βρήκα απάντηση...

κανένας δεν βρέθηκε να μου μιλήσει για τα χιλιάδες γιατί μου.


Κι αναρωτιέμαι αν είναι δίκαιο να τρέχουμε να προλάβουμε τη ζωή
αντίς εκείνη να τρέχει να μας
προφτάσει...
να μας γεμίσει με όλα εκείνα που υποσχέθηκε όταν ήρθε!


Με ποιο δικαίωμα κρίνει κι αποφασίζει πως πρέπει να φύγει,
να πληγώσει,
να κάνει και την ημέρα μας νύχτα!


Ναι τις φοβάμαι ετούτες τις νύχτες....



"kk"

Ματαιοδιοξία....(???)

Τρέχει το μυαλό...
Ξέφρενοι ρυθμοί...
Σαν κάποιοι να καλπάζουν προς το σκοτάδι....
Άσε,άσε το μυαλό του κόσμου να τρέχει...
ΝΑ θυμάσαι πως υπάρχει Φως!!!



Κάθε μια μέρα,κάθε μια νύχτα...νοιώθω η γη να βουλιάζει στην ματαιοδοξία των ανθρώπων.



Θα ήμουν ασεβής εγώ,αν έκρινα τις πράξεις τους ...
Όμως μονάχοι μαρτυρούν τον εαυτόν τους...
Kραυγάζουν οι πράξεις τους οι ίδιες.



"Ω Θέ μου φύλαγέ με από άνθρωπο -αγράμματο- και νεόπλουτο"
(κάπου το διάβασα ετούτο)



"kk"

Σκέψεις σκόρπιες(?)

Θέλω να ουρλιάξω...κραυγές να βγουν από μέσα μου...
Να ουρλιάξω να ακουστούν τα χιλιάδες γιατί μου,δυνατά...

Ίσως έτσι πάρω απαντήσεις στα αναπάντητα...

Ίσως έτσι να μάθω γιατί με εγκλωβήσατε στον κόσμο σας
έναν κόσμο που ποτέ μου δεν γύρεψα...

Έναν κόσμο που μοιάζει να μη φτιάχτηκε για μένα...
Έναν κόσμο που δεν με χωρά!!!

Δεν είναι δικός μου κόσμος,ο τσιμεντένιος σας κόσμος...
Δεν είναι δικός μου κόσμος,ο απρόσωπος κόσμο σας...
Ούτε το γυαλί που περιβάλει τον κόσμος σας το γύρεψα!!!

Κραυγές θέλω να βγάλω....ίσως έτσι μπορέσω να δω τον κόσμο,τον κόσμος σας με άλλο μάτι.....

"kk"

Η πόλη μου...

Ξημέρωσε!

Με τον πρώτο καφέ της ημέρας!
Το πρώτο κοίταγμα ψηλά!
Το πρώτο φιλί της Κυριακής!


Την αίσθηση πως σήμερα θα είναι μια διαφορετική ημέρα!

Μια πόλη που σιγά σιγά ξυπνάει και που πάντα πιστεύει πως θα γίνει μεγάλη...
Μια πόλη που ονειρεύομαστε,που βόλτες κάνουμε στις παραλίες της.
Μια πόλη που την φανταζόμαστε μεγάλη...παραμυθένια!

Κι όμως υπάρχουν φορές που την ακούω να δακρύζει,να γελάει,να παίζει σαν μικρό παιδί....
Να ικετεύει...
Να φωνάζει...
Φτάνει!!!

"kk"

Φευγιό...

Περνούν οι ώρες,οι μέρες...και απλά τις παρακολουθώ...
Φεύγω...Φεύγω...Φεύγω...και να'μαι πάντα εκεί...φοβούμενη να ακολουθήσω τις σκέψεις...αρνούμενη σε τούτη την φυγή!



Δραπέτης μοιάζω...
Δραπέτης των λέξεων...
Δραπέτης στιγμών...
Δραπέτης των θέλων...
Δραπέτης...



Ατέρμονη φυγή!



Οι μέρες γίνονται τεράστιες....οι νύχτες αξημέρωτες...

Άναρωτιέμαι...τι να γυρεύω μέσα σε όλο ετούτο και γιατί να θέλω να
δραπετεύσω...Δεν μπορεί...κάποτε σίγουρα θα το μάθω!


Mακάρι κάποια στιγμή να δραπετεύσω από την φυγή μου!



"kk"