Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2007

Κορυδαλλός...


Aν ακούσετε την φωνή του κορυδαλλού...
Τύχη πολύ φέρνει...
Ευτυχία σημαίνει....
Έρωτας...
Όλοι μας κάποτε απαντήσαμε έναν κορυδαλλό...
Ας ρίξουμε ματιές στα θυμητάρια μας!




...Όταν πρωτάνοιξα τα μάτια μου το πρωινό με το θαμπό το φως,
Εσένα είδα...
Kι ήταν χυμένο φως ολόγυρά μου.
Ήταν η λάμψη που με πήρε μακριά...ως την Αιωνιότητα!


“kk”

2 σχόλια:

hliaxtida είπε...

Εναν κορυδαλλό άκουσα αποψε στ όνειρό μου..
Ήταν εκείνος που ρχεται τις νύχτες μοναχά..


Καλημερα μικρή μου μάγισσα..
Αλήθεια...αυτά τα δραματικά βραδυα μου...πόσο θα θελα να χα μια μάγισσα κοντά μου...

kirki είπε...

Υπάρχουν φορές που κάποιος φεύγει...τότες απλά μαθαίνεις να ζεις και με τους βάρβαρους...

Μια στάλα βροχής ήταν που όπλισε αργά στου δρόμου την άκρη ...κι έφυγε!

Έφυγε...μα ποιός το ξέρει...ίσως ξανάρθει!

____________

Ναι...όλοι κάποιες φορές χρειαζόμαστε κείνο το μαγικό κλείσιμο των ματιών!

ΚαληΣπέρα!