Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2008

Χρόνια Καλά.... Aδέρφι...!!!!





Η καρδιά σου να χτυπά
στον ρυθμό των βημάτων σου

Σαν κομήτης να διαπερνάς
Τους τοίχους

Η μοναξιά για πάντα εξόριστη
Από την ματιά σου

Και οι φλόγες του κορμιού σου
Ντυμένες με φιλιά!

Χρόνια Καλά Aδέρφι Orelia

Σε αγαπάω!


"kk"

5 σχόλια:

Orelia είπε...

παλι χανω τις λεξεις
ετσι, ενα απλο ευχαριστω θα σου πω τωρα, με την ελπιδα να επανελθω
παλι, ξενο κι ακαρδο μου φαινεται ολο αυτο που εδω αφηνω μα.. δεν μπορω άλλο ν' αποκρινω..

Σε ευχαριστώ

Orelia είπε...

ταλαιπωρω τη σκεψη μου κι αποφαση δεν παιρνω

ετσι λοιπον, οπως τοχα κατα νου απο την αρχη θα τα πω κι ας μεινουν ετσι, να δειχνουν οχι βεβαιως τα δικα μου μα την δικη σου μεγαλωσυνη
γιατι, τι αλλο ειναι αυτο που μας διακατεχει οταν αναγνωριζουμε στον αλλον τα καλα του, παρα μεγαλωσυνη!

αν πραγματοποιουσα την αρχικη μου σκεψη-διαθεση κι εναν απολογισμο εκανα των 50 μου χρονων, εκει προς το τελος δυο ανθρωπους ειχα κατα νου να αναφερω απο εδω μεσα

τον Αλεκο τον Σταμου που ως alzap υπογραφει και που πισω απο την οθονη διακρινοντας μου απεδωσε τον χαρακτηρισμο που μου ταιριαζει κι ελπιζω να τιμω για οσο ακομη καιρο εχω μπροστα μου: ανιδιοτελης

κι εσενα ""kk", Αδερφι, που, καποτε με αποκαλεσες: ασπρη ψυχη, μα.. πιο πολυ κρατησα και νομιζω αυτο τιμα εσενα πολυ, εκεινο το: με κανεις καλυτερο ανθρωπο
θεωρω πως ειναι αποδειξη της δικης σου μεγαλωσυνης αυτη η εκφραση σου περα και πιο πολυ απο οτι χρωματιζει σε μενα

κρατω αυτα, σαν τα πιο πολυτιμα απο τα δεκαδες δωρα που μου εχεις κανει κι ακομη ενα: το οτι με εβαλες στη ζωη σου και μοιραστηκαμε στιγμες και στιγμουλες...

δεν εχω τιποτε πιο πολυτιμο να σου πω απο
ε υ χ α ρ ι σ τ ω...

kirki είπε...

Αυτό το ποίημα όμορφες
Σε σας το αφιερώνω
Σας βλέπω και σας χαίρομαι
Μα και σας καμαρώνω

Χαριτωμένες και οι τρεις
Και να τι κάνει η γνώση
Κολάζει νιους και γέροντες
Κολάζει και δεσπότη

Πως μοιάζουμε με λούλουδα
Γαρύφαλλα τα’Απρίλη
Το κάστρο ομορφαίνουνε
Αυτά τα τρία θήλυ

Το κάστρο το στολίζουνε
Τρεις όμορφες υπάρξεις
Και οι τρεις είναι υπέροχες
Όποια και να κοιτάξεις

Την μια την λένε Οrelia
Η δεύτερη η Λενιώ
Κι η Τρίτη η ξανθομάλλα
Που όλο μπελάδες έφερε σε τούτη την τετράδα!

Όσο για σένα Οrelia
Χωρίς αλογουρίτσα
Φαντάζεις η μικρότερη
Απ’τα’άλλα τα κορίτσια

Χαριτωμένη η Λενιώ
Όλο ομορφιά και χάρη
Χαρά στον νιο τον όμορφο
Σ’αυτόν που θα την πάρει

Μπελά μου τα μαλάκια σου
Που είναι σαν μετάξι
Το ξέρω πως σε έχουνε
Μη βρέξει και μη στάξει

Η ομορφιά είναι χάρισμα
Κι η γνώση λένε προίκα
Μα χαίρομαι τόσο πολύ
Που στον δρόμο μου σας βρήκα

Τι πρέπει για να κάνετε
Κανείς μη σας βασκάνει…
Βάλτε μια χάντρα φυλαχτό
Το μάτι μη σας πιάνει

Αυτά είχα να σας πω
Και σας καληνυχτίζω
Κι ένα φιλί στην καθεμιά
Με όλη την αγάπη μου
σας το εδωρίζω!

"kk"

υγ: η σειρά μου....!!!!

Orelia είπε...

................

Orelia είπε...

ξερεις πως χαρακτηρισε καποτε ο Σωτηρης τα blogs σε ενα φιλοσοφικο του ξεσπασμα; "συντροφευμενη ατομικοτητα"
αναθεμα "kk" λεω εγω πια..
πως τα βρισκουν και μας παγιδευουν στις αναγκες και τις ατελειες μας πατωντας, παντα θα απορω..
φιλιά

(ηθελα να το πω)