Νύχτες....

Φοβάμαι τις νύχτες....


Είναι κάποιες νύχτες που δεν θέλω να έρχονται.


Μιλώ για κείνες τις νύχτες που οι σιωπές μιλούν τόσο πολύ!

...για κείνες τις νύχτες που κάμουν τις σκέψεις ίδιες με το χρώμα της.


Φοβάμαι τη νύχτα κραυγάζω....
Eίναι οι ώρες της εκείνες που το κορμί αναπαύεται,

μα το μυαλό δεν μπορεί.

Και έρχονται σκέψεις χιλιάδες κι όλες φωνάζουν γιατί?


Χιλιάδες γιατί κυριαρχούν στην σκέψη μου μα ποτέ δεν βρήκα απάντηση...

κανένας δεν βρέθηκε να μου μιλήσει για τα χιλιάδες γιατί μου.


Κι αναρωτιέμαι αν είναι δίκαιο να τρέχουμε να προλάβουμε τη ζωή
αντίς εκείνη να τρέχει να μας
προφτάσει...
να μας γεμίσει με όλα εκείνα που υποσχέθηκε όταν ήρθε!


Με ποιο δικαίωμα κρίνει κι αποφασίζει πως πρέπει να φύγει,
να πληγώσει,
να κάνει και την ημέρα μας νύχτα!


Ναι τις φοβάμαι ετούτες τις νύχτες....



"kk"