kirki

Ρίξτε μια ματιά στα σατιρικά ποιήματα που ακολουθούν... τα δυο πρώτα είναι του Γεωργίου Σουρή που φανταστείτε ότι άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο το 1919... το τρίτο του Λασκαράτου που αποδήμησε ακόμη νωρίτερα (1901). αν υπάρχει κάτι ακόμα πιο επίκαιρο το προσθέτετε εσείς... ένας ολόκληρος αιώνας πολιτιστικής κληρονομιάς και πολιτικής συνείδησης που φέρουμε μέσα μας καθημερινά... απολαύστε τα! Ποιός είδε κράτος λιγοστό σ' όλη τη γη μοναδικό, εκατό να εξοδεύει και πενήντα να μαζεύει; Να τρέφει όλους τους αργούς, νά'χει επτά Πρωθυπουργούς, ταμείο δίχως χρήματα και δόξης τόσα μνήματα; Νά'χει κλητήρες για φρουρά και να σε κλέβουν φανερά, κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε τον κλέφτη να γυρεύουνε; (Γ. Σουρής) Κλέφτες φτωχοί και άρχοντες με άμαξες και άτια, κλέφτες χωρίς μια πήχυ γη και κλέφτες με παλάτια, ο ένας κλέβει όρνιθες και σκάφες για ψωμί ο άλλος το έθνος σύσσωμο για πλούτη και τιμή. (Γ. Σουρής) Το πολιτικό μεθύσι μ'έζησε και θα με ζήσει θέλω να'χω κ'εξουσία πήτε τήνε και μανία... Να με ιδεί εξουσιαστή η Πατρίδα κι ας χαθεί! λυτρωτή της να με κράξει και, στο διάολο, ας βουλιάξει! Εμέ η δόξα μου να ζήσει, και το Έθνος ας ψοφήσει! (Ανδρέας Λασκαράτος)