Υπάρχει ένας τόπος στα ριζά του Ταϋγέτου όπου ένας άνθρωπος μπορεί να καλπάσει προς τον ήλιο που ανατέλλει.Ένας τόπος όπου φλέβες κοραλλένιες χαράζουν μονοπάτια προς το βουνό και λευκοί βράχοι υψώνονται να συναντήσουν τον απέραντο γαλανό ουρανό.
Ένας τόπος που η ατμόσφαιρα είναι καθάρια,γιομάτη αρώματα από έλατα που στέκονται περήφανα και καλωσορίζουν όλους όσους φτάνουν μέχρι εδώ.
Μια γη πλούσια σε βλάστηση,πανέμορφες πηγές,πλούσια κουλτούρα.
Συνάμα μια γη γιομάτη θλίψη.
Ένα χρόνο πριν…
Η ημέρα ξύπνησε καθάρια.
Τίποτε δεν μαρτυρούσε το κακό που πλησίαζε απειλητικά.
Ξαφνικά ήχοι καμπάνας….όχι γιορτή δεν ήταν….κάτι κακό είχε συμβεί κι ο παπάς μας ειδοποιούσε.
Μαζευτήκαμε όλοι στην πλατεία….μια ματιά στον ουρανό έφτασε να μας πει τι συμβαίνει…..μαύρα σύννεφα σκίαζαν τον ήλιο….η ανάσα δύσκολα έβρισκε τον δρόμο της.
Δύο πύρινα ποτάμια πλησίαζαν τη γη απειλητικά.Ένα από τον Βορά κι ένα από τον Νότο.
Βρεθήκαμε στη μέση και για λίγο απλά περιμέναμε την καταστροφή.
Ο χρόνος σταμάτησε!!!
Την σιωπή την έσπασε η φωνή ενός γέροντα….
-Τι καμαρώνετε ορέ….ελάτε να σώσουμε τον τόπο μας!
Όμως μια χούφτα άνθρωποι και λίγα μέτρα λάστιχο τι μπορούσαν να κάμουν!
Οι ώρες περνούσαν και μαζί με την φωτιά πλησίαζε και η νύχτα…κι όλοι εμείς σχεδόν θεατές στην καταστροφή που ερχόταν!
Ώρες μετά ήρθε ένα πυροσβεστικό με δυο άντρες….ήταν η πρώτη φορά που άντρας έπεφτε στα πόδια μου λιπόθυμος .
Αφού ταΐσαμε τους εξαντλημένους πυροσβέστες ξεκινήσαμε πάλι την άνιση μάχη με την φωτιά….ακόμα και ο αέρας σύμμαχος της σφάνταζε!
Οι ώρες περνούσαν δραματικά κι εμείς μικροί να αντιμετωπίσουμε το κακό!
Κι όμως οι Θεοί είχαν αποφασίσει….ο αέρας κόπασε κι εμείς καταφέραμε να σώσουμε την γη μας με λίγες απώλειες.
Σήμερα…
Σήμερα ζούμε υπό καθεστώς τρομοκρατίας περιμένοντας την φωτιά….Αυτή τη φορά όμως είμαστε έτοιμοι….περιπολούμε τη γη μας σαν στρατιώτες,αγοράσαμε το δικό μας πυροσβεστικό όχημα…..έτοιμοι για μια μάχη που ελπίζουμε να μη χρειαστεί να δώσουμε!!!
Σήμερα παρακαλούμε να κοπάσει ο αέρας!!!
"kk"
υγ: KαληΜέρα σε όλους!!!!
.jpg)